Książka dotyczy wypalenia zawodowego wśród biegłych rewidentek i rewidentów. Opisuje przede wszystkim badanie kwestionariuszowego przeprowadzonego przez autorów na grupie ponad stu czterdziestu osób wykonujących ten zawód w Polsce. jego wyniki świadczą o tym, że ryzyko wypalenia jest w tej profesji duże i że ma związek z długim czasem pracy i konfliktem praca-rodzina, a także z nadmiwernymi wymaganiami klientów. Uzupełnieniem książki jest praktyczny poradnik autorstwa Joanny Kulbackiej o tym, jak przeciwdziałać wypaleniu i jak je rozpoznać.
W książce omówiono kwestie wpływu nastroju, motywacji i stresu jako czynników, które mogą zmniejszyć rzetelność informacji z rachunkowości. Wpływ ten jest widoczny na każdym etapie tworzenia informacji sprawozdawczej: przy opracowywaniu polityki rachunkowości, w trakcie wykonywania codziennych czynności w ramach rachunkowości finansowej oraz przy pracach nad zamknięciem roku obrotowego. Podstawą takiego wniosku jest badanie autorek, które zebrały i przeanalizowały liczne opinie księgowych na temat tego, jak nastrój, motywacja i stres kształtują ich codzienną pracę.
Celem monografii jest prezentacja wybranych psychospołecznych uwarunkowań, które mogą wpływać na tworzenie informacji sprawozdawczej oraz diagnoza refleksji księgowych na temat oddziaływania czynników kognitywnych i społecznych na podejmowanie decyzji związanych z tworzeniem tej informacji.
Książka dotyczy księgowości i pracy w księgowości z perspektywy płci. Autor próbuje odpowiedzieć w niej na pytanie, dlaczego w rachunkowości w Polsce wciąż (od niepamiętnych czasów) zdecydowanie dominują kobiety. Wiele wskazuje na to, że winny temu jest stereotyp, iż nie jest to praca dla mężczyzn, lecz właśnie dla kobiet. Wynika on z dwóch innych stereotypów: o samej rachunkowości (że jest to praca nudna, monotonna, powtarzalna, bez wyzwań, wymagająca drobiazgowości i cierpliwości, a tym samym nie dla mężczyzn) oraz o płci – że kobiety są biologicznie predestynowane do innych ról społecznych i innych zawodów niż mężczyźni. Książka dotyczy również barier awansu kobiet w zawodzie księgowym, zwłaszcza na najwyższe w pionie rachunkowości i finansów stanowisko dyrektora finansowego (na nim akurat jest zdecydowanie więcej mężczyzn). Księgowy (mężczyzna) ma przeciętnie sześć razy większe szanse na awans na to stanowisko niż księgowa (kobieta).
Badanie przeprowadzone przez autorów wśród ponad 600 polskich księgowych wykazało, że środowisko pracy dla wielu z nich jest uciążliwe, co może prowadzić do wypalenia zawodowego. Badani bardzo narzekali na przeciążenie pracą. Niedobrą ocenę wystawili przeciętnie także dwóm innym spośród sześciu tzw. obszarów życia zawodowego: nagrodom i poczuciu sprawiedliwości. Książka może być interesująca dla obecnych i przyszłych księgowych. Dowiedzą się z niej, jak innym pracuje się w tym zawodzie i jakie są w nim czynniki tzw. ryzyka psychospołecznego.
Hasło do pliku: Wypalenie2020SIZ
Autorzy postanowili opowiedzieć o rachunkowości w szczególnym kontekście i w nietypowy sposób. Zasadniczym konceptem było zbadanie, jak figura księgowego jest przedstawiana w dziełach kultury – zarówno tej popularnej, jak i wysokiej. W tym celu przebadanych zostało łącznie kilkadziesiąt filmów, książek, piosenek, a nawet obrazów i komiksów. Z tych dzieł wyłuskane i postawione w pełnym świetle zostały postaci księgowych, które czasem mają charakter pierwszoplanowy, ale częściej są elementem ubocznym fabuły. Postaci te albo wpisują się w stereotyp księgowego, albo wręcz przeciwnie – stereotyp przełamują i ogrywają. Ogólnie rzecz biorąc książka „Księgowi w kulturze” to mieszanka raczej wybuchowa niż trująca.
Dlaczego audyt wewnętrzny nie zawsze osiąga swoje cele? Czy jedynym powodem może być niechęć audytowanych? A może skuteczność audytu wewnętrznego zależy od wiedzy oraz umiejętności audytowanych i zarządzających organizacją? Jak audytowani reagują na audyt wewnętrzny? Jakie oczekiwania mają audytorzy wewnętrzni? Odpowiedzi na te i podobne pytania można znaleźć w monografii. Wychodząc z założenia, że „audyt wewnętrzny tworzą ludzie” autorka analizuje czynniki jego skuteczności uwzględniając przede wszystkim kontekst społeczny. Podstawą jej wnioskowania są jakościowe badania empiryczne wykorzystujące różne techniki gromadzenia danych, w tym przede wszystkim wywiady z 65 audytorami wewnętrznymi, audytowanymi oraz kierownikami organizacji z sektora zarówno publicznego, jak i prywatnego.